Voor de Bühne of ..

De verkiezingen komen eraan. In april schreef ik het al. Het onvermogen, de onmacht en de onwil om de asielcrisis op te lossen leidde tot de val van het kabinet. De VVD trok de stekker eruit. Om daardoor tevens de oplossing voor tal van problemen op de lange baan te schuiven. Een typisch staaltje van liberaal opportunisme. Datzelfde opportunisme zag je overigens ook bij de algemene beschouwingen. Niet alleen links, maar alle partijen zijn plots begaan met de sociale ongelijkheid en armoede, waardoor ruim een miljoen Nederlanders in armoede leven. En ook voor mensen met een middeninkomen wordt het steeds lastiger om financieel rond te komen. Dus moet volgens de Tweede Kamerleden het minimumloon met maar liefst zo'n 70 cent per uur extra worden verhoogd, mag de verhoging van de benzineprijs van maar liefst 21 cent per liter niet doorgaan en mogen de kosten voor het openbaar vervoer niet worden verhoogd. De dekking voor deze kosten van zo'n 4 miljard is twijfelachtig. De VVD graait in een groeifond voor de verlaging van de brandstofkosten, de verhoging van het minimumloon moet betaald worden door de aankoop van eigen aandelen door bedrijven te belasten en dat is niet op korte termijn te realiseren. Ongetwijfeld allemaal heel goed bedoeld, maar het is natuurlijk niets anders dan te kleine pleisters plakken op grote wonden. Laten wij hopen dat wij na de verkiezingen parlementariers krijgen die over hun eigen schaduw durven te stappen. En ervoor zorgen dat alle Nederlanders voldoende inkomen hebben, goed kunnen wonen in een gezonde leefomgeving met goed onderwijs en een goede gezondheidszorg. Dat vergt een lange(re) termijnplanning vanuit een visie en een plan. Dat is volgens mij omzien naar elkaar. En dat betekent dat je niet alleen maar de belangen van een bepaalde groep ad hoc behartigd. Je zit in de Kamer voor alle Nederlanders en Medelanders. En niet alleen maar voor de Bühne.

Zijn de Duitsers nou zo slim of zijn wij zo dom?

Vandaag worden de laatste drie kerncentrales in Duitsland gesloten en daarmee is "der Atomausstieg" een feit. Ik ben daar wel blij mee, want de centrale in Lingen ligt nogal dichtbij onze woonplaats. Ik vind die kernenergie niet zo'n goed idee. Het risico op rampen en de langdurige opslag van kernafval zijn voor mij overwegingen om daar toekomstige generaties niet mee te willen opzadelen. Veel landgenoten lachen mij uit en vinden mijn zorgen onterecht. "Het valt reuze mee met de hoeveelheid kernafval die zo'n centrale produceert en er zullen heus wel goede oplossingen voor de opslag hiervan worden gevonden hoor!" Feit is dat er voor die opslag van hoogradioactief afval nog steeds geen goede oplossingen gevonden zijn. Voorlopig slaan wij het nog op in een speciale bunker in Zeeland voor een periode van 100 jaar, terwijl dat spul nog duizenden jaren gevaarlijk blijft. Plannen om het onder de ijskap bij de zuidpool te stoppen of het de ruimte in te schieten zijn gelukkig niet doorgegaan. Voorlopig wordt er hard gelobbied voor twee nieuwe centrales bij Borsele. En vindt men die Duitsers veel te voorzichtig. Toch is "voorzichtigheid de hoeder van de porseleinkast" en beantwoord ik de vraag in de titel van deze blog vooralsnog met "JA".

Onvermogen, onwil en opzet

In het gesprek met de minister-president vandaag werd gevraagd of de ministerraad had gesproken over stikstof maatregelen. Nee, dat was niet geval. Of er dan was gesproken over de verwachte hogere asielinstroom? Nee, dat was niet het geval. Een wat korzelige premier gaf aan dat de voltallige ministerraad onmogelijk alle problemen in zo'n ministerraad kan bespreken. De interviewer schetste vervolgens het probleem dat de opvang in Ter Apel vandaag of morgen vol is en er weer mensonterende problemen dreigen te ontstaan. Volgens de premier ligt de oorzaak bij de verhoogde instroom. Omringende landen hebben daar ook last van. De oplossing moet Europees worden gevonden. Het echte probleem is dat er teveel asielzoekers komen. Te weinig opvangmogelijkheden, problemen met het onderwijs aan jonge asielzoekers, mompel, mompel. Kortom dit kabinet, deze premier kan problemen niet oplossen, wil problemen niet oplossen en laat problemen willens en wetens escaleren.