Voor de Bühne of ..

De verkiezingen komen eraan. In april schreef ik het al. Het onvermogen, de onmacht en de onwil om de asielcrisis op te lossen leidde tot de val van het kabinet. De VVD trok de stekker eruit. Om daardoor tevens de oplossing voor tal van problemen op de lange baan te schuiven. Een typisch staaltje van liberaal opportunisme. Datzelfde opportunisme zag je overigens ook bij de algemene beschouwingen. Niet alleen links, maar alle partijen zijn plots begaan met de sociale ongelijkheid en armoede, waardoor ruim een miljoen Nederlanders in armoede leven. En ook voor mensen met een middeninkomen wordt het steeds lastiger om financieel rond te komen. Dus moet volgens de Tweede Kamerleden het minimumloon met maar liefst zo'n 70 cent per uur extra worden verhoogd, mag de verhoging van de benzineprijs van maar liefst 21 cent per liter niet doorgaan en mogen de kosten voor het openbaar vervoer niet worden verhoogd. De dekking voor deze kosten van zo'n 4 miljard is twijfelachtig. De VVD graait in een groeifond voor de verlaging van de brandstofkosten, de verhoging van het minimumloon moet betaald worden door de aankoop van eigen aandelen door bedrijven te belasten en dat is niet op korte termijn te realiseren. Ongetwijfeld allemaal heel goed bedoeld, maar het is natuurlijk niets anders dan te kleine pleisters plakken op grote wonden. Laten wij hopen dat wij na de verkiezingen parlementariers krijgen die over hun eigen schaduw durven te stappen. En ervoor zorgen dat alle Nederlanders voldoende inkomen hebben, goed kunnen wonen in een gezonde leefomgeving met goed onderwijs en een goede gezondheidszorg. Dat vergt een lange(re) termijnplanning vanuit een visie en een plan. Dat is volgens mij omzien naar elkaar. En dat betekent dat je niet alleen maar de belangen van een bepaalde groep ad hoc behartigd. Je zit in de Kamer voor alle Nederlanders en Medelanders. En niet alleen maar voor de Bühne.